We hebben er allemaal wel van gehoord:
“Die bedrijven maken kinderen verslaafd aan e-sigaretten die naar kauwgom smaken en daarna beginnen ze met roken!”
Of, zoals CDC directeur Tom Frieden het stelt: “Veel tieners die beginnen met e-sigaretten worden misschien verdoemd tot een levenslange verslaving aan nicotine en conventionele sigaretten.”
Deze angst word gebruikt om excessieve regulering op dampproducten goed te praten, en word vaak aangegrepen om de verkrijgbaarheid te limiteren van zoete en fruitige smaken die volwassen rokers aanmerken als “erg belangrijk” om ze te helpen stoppen met roken. Ook al zijn er genoeg smakelijke e-juices met tabaksmaken op de markt verkrijgbaar, elke poging om het aanbod te beperken naar rokers die willen stoppen zal waarschijnlijk leiden tot een minder succesvolle overstap, en consequentieel tot meer roken. Dit is niet iets wat we licht op moeten vatten.
Gelukkig voor de voorstanders van het dampen valt het argument van het opstap-effect uit elkaar als we het tegen het licht houden. Het is niet gesteund door bewijs. Het is slecht gedefinieerd en als je er echt induikt, zul je merken dat er echt niks van klopt. Ben ik te grof? Ik denk het niet. Hier zijn tien punten die de nagels in de doodskist van de opstap-effect hypothese zijn:
1 – Het ‘opstap naar roken effect’ is zo slecht gedefinieerd dat het niet wetenschappelijk getest kan worden.
In het rapport van Public Health England (pdf) over e-sigaretten wuiven ze het opstap-effect weg op bijna brutale wijze. Ze wijzen er niet alleen op de limitaties van het vaak aangegrepen bewijs ervoor, maar ze raden ook aan om de term gewoon niet meer te gebruiken, totdat het ook echt wetenschappelijk gedefinieerd en getest kan worden.
2 – Er is zelfs geen anecdotaal bewijs dat er een opstap effect is.
Heb je wel eens gemerkt dat er nooit een verhaal is over een tiener of een volwassen niet-roker die begonnen is met dampen en dan overstapte naar sigaretten als resultaat? Al die mensen die verwoed de opstap-hypothese, al die nieuwssites, en al die anti-nicotine reguleertypes die niets liever zouden willen hebben dan een definitieve demonstratie of dit elusieve opstap-effect hebben het nog niet voor elkaar gekregen om ook maar een enkel voorbeeld naar voren te brengen wanneer het echt gebeurd is. Natuurlijk kan het een keer zijn gebeurd, maar het feit dat niemand het heeft gezien, en zeker niet in hoge mate, maakt het aannemelijk dat het waarschijnlijk helemaal niet voorkomt.
3 – De cijfers van het aantal dampers en de cijfers van het aantal rokers bewegen in tegenovergestelde richting.
Dit is best eenvoudig. Waar je meer dampen ziet, gaat het aantal rokers omlaag, en klaarblijkelijk sneller dan toen dampen aan de orde was. Als dampen mensen echt aanzet tot roken, dan zouden deze cijfers er heel anders uitzien.
Zoals Carl V. Philips in zijn dissertatie over het opstap-effect uitweidt dat het dalende aantal rokers niet betekent dat dampen niet een opstap is. Het stelt dat dampen een opstap weg van roken zou kunnen zijn.
4 – Als dampen voor jongeren wordt verboden zal het aantal rokende jongeren niet zo snel dalen.
Er zijn twee studies die hebben uitgewezen dat als jongeren niet mogen dampen, het aantal rokers langzamer daalt dan op plekken waar dat niet het geval is. Omdat er dan waarschijnlijk meer gedampt word door jongeren in plaatsen zonder verbod, zou het aantal rokers op deze plekken toch toe moeten nemen? In plaats van een toename zien we het aantal rokers onder jongeren juist dalen in deze plekken.
5 – Maar een heel klein aantal niet rokende jeugd heeft het dampen geprobeerd.
Voordat het mythische opstap-effect optreed – en al helemaal als er zorgen over worden ge-uit – een ding wat er vooral zou moeten gebeuren is dat veel niet-rokers dat dampen uit zouden moeten proberen. Nou wil het dat het aantal nooit-rokende tieners die het dampen uitproberen eigenlijk indrukwekkend laag (pdf) is. Op zijn minst betekent dit als het opstap-effect bestaat, het onwaarschijnlijk is dat het een gevaar is voor de volksgezondheid wat we vaak horen.
6 – Meeste jongeren die dampen gebruiken geen nicotine.
Het ‘2015 Monitoring the Future’-onderzoek wees uit dat van de jongeren die het dampen uitproberen, deze niet eens nicotine gebruikt. 22% van de geïnterviewde studenten die dampten zeiden dat ze nicotine gebruikten. De meerderheid dampte alleen voor de smaakjes. 1% zei daadwerkelijk verslaafd te zijn. Dit spreekt de opstap-hypothese tegen. Jongere dampers zijn niet verslaafd, en de meesten dampen zonder nicotine.
7 – Bijna geen enkele niet roker gebruikt e-sigaretten regelmatig.
Om de boel nog meer op te stapelen; regelmatig dampen bij niet-rokende tieners is ontzettend laag, of het is er gewoon niet. Onderzoeken hebben regelmatig dampen bij jeugd niet kunnen aantonen (pdf), en als het gevonden word, is het zeer zeldzaam – zo rond de 0.2 procent van de jongere niet-rokers dampen regelmatig. Het zelfde geld voor volwassen niet-rokers. Nogmaals, daarvan dampt ook maar 0.2 procent regelmatig, wat vergelijkbaar is met het aantal rokers die NRT’s gebruiken.
8 – Er zit geen logica in om van dampen over te stappen naar roken.
Dus, dat opstap-effect ziet er meer en meer onwaarschijnlijk uit, en het word alleen maar erger als je nadenkt over de logica van opstappen van dampen naar roken. Waarom zou je dampen in plaats van roken om te experimenteren met nicotine? Nou, misschien omdat dampen minder schadelijk is en beter smaakt. Zelfs als je een van de weinigen jongeren bent die dampt met nicotine, en misschien zelfs een van het nog kleinere aantal dat verslaafd is; Waarom zou je overstappen naar iets wat ten eerste verschrikkelijk smaakt en erg slecht voor je is, voor hetzelfde stofje?
Als je een sterkere dosis nicotine wil gebruiken, hoef je alleen het nicotinegehalte op te hogen in je vloeistof. Het is niet nodig om het risico te verhogen en je nicotine-gewoonte ongemakkelijk en vies te maken. Het zou net zoiets zijn als van alcoholhoudende dranken overstappen op spiritus. In beide zit ethanol. Het is gewoon gestoord.
9 – De aangehaalde studies om het opstap effect te bewijzen kunnen dit zelfs niet eens aantonen.
Als we dit allemaal even in het achterhoofd houden, is het feit dat mensen claimen dat het opstap-effect bestaat best verwonderlijk. De enige manier waarop ze dat kunnen claimen (met wat geloofwaardigheid) is aanhalen van studies. Het grote probleem hier is dat de studies die zijn gedaan het niet voor elkaar hebben gekregen om zelfs een opstap-effect aan te wijzen.
Een van de meest gebruikte methodes is om te kijken welke jongeren roken, en wie er dampt. Als je dat doet, zou je een correlatie kunnen vinden tussen dampen en roken. Bijvoorbeeld, als een tiener het ene doet, doet hij waarschijnlijk het andere ook. Dit zou betekenen dat rokende tieners beginnen te dampen, of dat dampende tieners beginnen met roken. Deze onderzoeken kunnen niet uitwijzen wat er als eerste was, dus ze kunnen niet zoveel beantwoorden. Dit weerhoud de auteurs niet om te claimen dat er een opstap-effect is, hoor.
10 – Het model van onderliggende factoren is meer aanneembaar dan een opstap-effect.
Als laatste, een groot probleem van opstapeffecten is dat ze de psychologie van verslaving tegenspreken. De traditionele opstap-effect claim – van marijuana naar hardere drugs – is een goed voorbeeld waarom dat zo is. Psychologie vertelt ons dat mensen drugs gebruiken als verwerkingsmechanisme voor andere problemen (depressie, bijvoorbeeld). Dus, dit verleid mensen om marijuana te proberen, en dezelfde onderliggende oorzaak leidt ze naar hardere drugs als ze de kans krijgen. Het gebruikt een ander middel om hetzelfde gat op te vullen, en het is niet een aspect van wiet. Dit word ‘common liability‘ (onderliggende factoren) genoemd.
Soortgelijk, de onderliggende factoren die mensen tot roken of dampen aanzetten zijn waarschijnlijk dezelfde. Dus als een tiener het dampen en daarna roken uitprobeert is het aannemen dat het dampen het roken heeft veroorzaak nogal absurd. Als de e-sigaret er niet was, was deze tiener waarschijnlijk meteen met sigaretten begonnen door dezelfde onderliggende factoren.
Conclusie: Het opstapeffect is totale onzin.
Je kan er niet omheen. Er is geen bewijs dat dampen tot roken aanzet. Onderzoek op bevolkingsniveau bewijst dat het waarschijnlijk niet gebeurt. Niet rokende tieners experimenteren nauwelijks met dampen, en nog minder stappen over naar regelmatig dampen. Waarom iemand van iets wat lekker smaakt en amper schade aanricht naar iets smerigs en gevaarlijks over zou stappen is een mysterie. We hebben niet eens een duidelijke testbare definitie van het opstap-effect van dampen naar roken.
Het is tijd om de waarheid in de ogen te kijken: De opstaphypothese is complete nonsens. Het is verkeerd, onlogisch en tegenstrijdig met alles wat we weten met de psychologie van verslaving. Het is geen wetenschappelijke hypothese. Het is een holle taktiek die exclusief wordt gebruikt door mensen die het dampen willen aanvallen en daar geen andere reden voor hebben.
Bron: https://aspenvalleyvapes.com/10-reasons-vaping-isnt-a-gateway-to-smoking/
